1. ساختار شیمیایی مؤلفه اصلی پلی استر پلی اتیلن تفاتالات است ، با فرمول مولکولی [-oc-ph-cooch2ch2-] n ، بنابراین به آن فیبر پلی استر (PET) نیز گفته می شود. ساختار شیمیایی مولکول زنجیره بلند آن H (OCH2CCOCO) NOCH2CH2OH است ، وزن مولکولی نسبی به طور کلی حدود 25000 ~ 18000 است. در حقیقت ، هنوز مقدار کمی مونومر و الیگومرها وجود دارد. این الیگومرها درجه کمی از پلیمریزاسیون دارند و به شکل چرخه ای وجود دارند. پلی اتیلن تفاتالات را می توان با استریزاسیون مستقیم اسید ترفتالیک (PTA) و اتیلن گلیکول (به عنوان مثال) به دست آورد تا اتیلن ترفتالتات (9BHET) و سپس پلی کانتی را بدست آورد.
از منظر ترکیب مولکولی پلی استر ، از زنجیره های هیدروکربن آلیفاتیک کوتاه ، گروه های استر ، حلقه های بنزن و گروه های هیدروکسیل خاتمه الکل تشکیل شده است. علاوه بر وجود دو گروه هیدروکسیل خاتمه یافته الکل در پلی استر ، هیچ گروه قطبی دیگری نیز وجود ندارد ، بنابراین آبگریز فیبر پلی استر بسیار ضعیف است. مولکول پلی استر حاوی حدود 46 ٪ گروه استر است. گروه های استر می توانند در دمای بالا تحت هیدرولیز و ترک خوردگی حرارتی قرار بگیرند و در معرض قلیایی قرار می گیرند که باعث کاهش میزان پلیمریزاسیون می شود. مولکول های پلی استر همچنین حاوی زنجیره های هیدروکربن آلیفاتیک هستند که می توانند مولکول های پلی استر از انعطاف پذیری خاصی برخوردار باشند ، اما به دلیل اینکه حلقه های بنزن در مولکول های پلی استر وجود دارد که نمی توانند در داخل چرخش شوند ، ماکرومولکولهای پلی استر در واقع مولکول های سفت و سخت هستند و زنجیره مولکولی برای حفظ خطی آسان است. بشر بنابراین ، ماکرومولکول های پلی استر تحت این شرایط به راحتی قابل شکل گیری هستند ، بنابراین تبلور و جهت گیری پلی استر نسبتاً زیاد است.
